canalan — sif. 1. Cəllad, adamöldürən, qaniçən. <Rüstəm:> Bundan sonra mən canalıcı cəllada dönməliyəm… C. C.. //məc. Üzücü, çox əziyyətli. Çox canalan işdir. 2. məc. Füsunkar, məftunedici, dilbər. Dilbilən, bir canalan, bir qəddi şümşad almayım?… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilfirib — sif. və is. <fars.> klas. Məftunedici, valehedici, canalıcı, füsunkar; gözəl. Billah ki, bu dilfirib mənzil; Öylə mənə verdi rahəti dil. F.. <Şeyx Sənan:> O buludlar nə öylə rəngarəng? Bu nə qüdrət, nə dilfirib ahəng? H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qanlı — sif. 1. Qana batmış, qana bulaşmış. Qanlı paltar. Qanlı silah. – Fəhlələrdən bir neçə nəfəri Qurbanın qanlı cənazəsini kazarmaya gətirirlər. M. İ.. 2. Qanla dolu, qanla qarışıq, içində qan olan. Qanlı irin. Qanlı ishal. Qanlı, yara. 3. Çoxlu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərv — is. <fars.> 1. bot. Cənubda bitən iynəyarpaqlı, həmişəyaşıl ağac. Sərv 20 25 metr hündürlükdə, iynəyarpaqlı, həmişəyaşıl ağacdır. İynə yarpaqları pulcuqşəkillidir. H. Qədirov. Axşamlar <Afaq> şairlə bərabər bağçadakı qoşa sərv… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xan — is. tar. 1. Orta əsrlərdə Şərq ölkələrinin bir çoxunda feodal hakimlərin titulu və bu titulu daşıyan şəxs. Bir əkinçi gedirdi məstanə; Yolda ol rast gəldi bir xanə. S. Ə. Ş.. 19 cu ilin yayında Naxçıvan xanlarının cavanları Keçiliyə ova… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
